May 19, '08 1:00 PM
Halina't maglakad (photo by moi)
Darn it, di natuloy trekking namin.
2 weeks... dalawang linggo ang hinintay ko para dito, tapos di matutuloy dahil kay cosme. buset.
2 weeks... dalawang linggo ang hinintay ko para dito, tapos di matutuloy dahil kay cosme. buset.
curse that typhoon!!!
i terribly need this trip, all of us terribly need this trip.
di namin pinlano to para mag-enjoy. lahat kami may mga dahilan kung bakit namin gustong gawin to.
tulad ko... ako kasi yung tipo ng tao na di mapakali sa isang lugar (kaya todo bugnot ako dito sa bahay, argh) ako yung tipo ng tao na gustong gumala kahit saan. venturesome ako eh, meaning i like to explore new places, may kasama man o wala. basta may perang pamasahe na ok na, makapunta lang ako sa kung saan. mahilig akong maglakad, dahil bukod isang form ito ng exercise (dahil tamad akong pumunta ng gym) ito rin ang paraan ko para makapag-isip at malapagmuni-muni.
kaya kailangan ko tong trekking na ito, dahil matagal ako ng makakapagmuni-muni. matagal akong makakapag-isip habang ina-appreciate ko ang ganda ng kalikasan. kailangan na kailangan ko ito lalo na sa sitwasyon ko ngayon.
oo masaya ako, pero may mga ibang bagay na naguguluhan pa ko. oo tapos na ang pamomroblema ko sa kanya, pero hindi na siya ang nagpapagulo ng isip ko.
OO, gusto ko na siya... mahirap talaga pag nasanay ka na sa isang bagay na hindi mo hinihingi, na kusang dumating lang at alam mong nandyan lang.
out of the blue bigla na lang siyang dumating. at nagpapasalamat ako sa kanya dahil hindi ako makakapagpatuloy sa buhay ko na hindi iniisip "siya" kung hindi dahil sa kanya. salamat din sa pagkkaka-pareho ng problema namin.
ngayon na siya naman ang may problema, nandito ako para sa kanya. pero kung kailan kailangan niya ng karamay na makakaintindi sa problema niya, dun naman siya kusang lumalayo. masakit sa parte ko yun, dahil gusto ko lang bumawi sa mga kabutihan na ipinakita niya sakin.
tinanong ko siya kagabi, "bakit ka ganyan? i mean parang problemado ka almost everyday. ayaw mo i-open ang prob mo sakin, lalo na sa "kanya". gusto ko lang naman bumawi sayo eh."
i terribly need this trip, all of us terribly need this trip.
di namin pinlano to para mag-enjoy. lahat kami may mga dahilan kung bakit namin gustong gawin to.
tulad ko... ako kasi yung tipo ng tao na di mapakali sa isang lugar (kaya todo bugnot ako dito sa bahay, argh) ako yung tipo ng tao na gustong gumala kahit saan. venturesome ako eh, meaning i like to explore new places, may kasama man o wala. basta may perang pamasahe na ok na, makapunta lang ako sa kung saan. mahilig akong maglakad, dahil bukod isang form ito ng exercise (dahil tamad akong pumunta ng gym) ito rin ang paraan ko para makapag-isip at malapagmuni-muni.
kaya kailangan ko tong trekking na ito, dahil matagal ako ng makakapagmuni-muni. matagal akong makakapag-isip habang ina-appreciate ko ang ganda ng kalikasan. kailangan na kailangan ko ito lalo na sa sitwasyon ko ngayon.
oo masaya ako, pero may mga ibang bagay na naguguluhan pa ko. oo tapos na ang pamomroblema ko sa kanya, pero hindi na siya ang nagpapagulo ng isip ko.
OO, gusto ko na siya... mahirap talaga pag nasanay ka na sa isang bagay na hindi mo hinihingi, na kusang dumating lang at alam mong nandyan lang.
out of the blue bigla na lang siyang dumating. at nagpapasalamat ako sa kanya dahil hindi ako makakapagpatuloy sa buhay ko na hindi iniisip "siya" kung hindi dahil sa kanya. salamat din sa pagkkaka-pareho ng problema namin.
ngayon na siya naman ang may problema, nandito ako para sa kanya. pero kung kailan kailangan niya ng karamay na makakaintindi sa problema niya, dun naman siya kusang lumalayo. masakit sa parte ko yun, dahil gusto ko lang bumawi sa mga kabutihan na ipinakita niya sakin.
tinanong ko siya kagabi, "bakit ka ganyan? i mean parang problemado ka almost everyday. ayaw mo i-open ang prob mo sakin, lalo na sa "kanya". gusto ko lang naman bumawi sayo eh."
alam niyo ba kung anong sinagot niya sakin?
"gusto ko munang magpakalayo-layo, gusto ko munang mapag-isa."
shite! coincidence ba to o kusang pinapaniwala ako na may tadhana talaga????
ang sinabi ko na lang sa kanya, "kala mo ikaw lang may gusto ng ganyan? di mo lang alam kung gaano ako na-frustrate nung di natuloy yung trekking namin. i terribly need that trip. alalahanin mo hindi lang ikaw ang may problema ng ganyan."
sagot naman niya sakin, "sorry, di na ko makapag-function ng matino..."
"it's ok, i understand.... i respect your decision. i know that you need some time for yourself, but always remember that there's someone out here that understands your situation, na handang dumamay. i just missed you that's all."
"galit ka ba?"
"no, why should i? wala ako sa lugar para magalit."
OO, may iba siya... hindi selos ang nararamdaman ko, kundi inggit. i envy the girl who won his heart. buti pa sila, may makikita pang pag-asa sa kanila. sa akin? parang malabo na.
kailangan kong tanggapin na hanggang dito na lang kami. ako naman ang may gusto na ganito eh, kaya wala akong karapatan na magselos, magalit, o diktahan siya kung anong gagawin niya. OO, gusto ko siya. pero kailangang gumising sa katotohanan na hanggang dito na lang kami.
*sinampal ang sarili* ayan, gising na ko, tanggap ko na (sana).
speaking of "hanggang dito", may kinompose akong kanta na ganon. hmmmm, mahanap nga.
ngayon kailangan ko nang maglakad papauwi sa amin, para makapagmuni-muni... kahit labing-dalawang hakbang lang ang layo ng bahay namin.
maglalakad ako habang iniisip kung ayos na siya, hay....
"gusto ko munang magpakalayo-layo, gusto ko munang mapag-isa."
shite! coincidence ba to o kusang pinapaniwala ako na may tadhana talaga????
ang sinabi ko na lang sa kanya, "kala mo ikaw lang may gusto ng ganyan? di mo lang alam kung gaano ako na-frustrate nung di natuloy yung trekking namin. i terribly need that trip. alalahanin mo hindi lang ikaw ang may problema ng ganyan."
sagot naman niya sakin, "sorry, di na ko makapag-function ng matino..."
"it's ok, i understand.... i respect your decision. i know that you need some time for yourself, but always remember that there's someone out here that understands your situation, na handang dumamay. i just missed you that's all."
"galit ka ba?"
"no, why should i? wala ako sa lugar para magalit."
OO, may iba siya... hindi selos ang nararamdaman ko, kundi inggit. i envy the girl who won his heart. buti pa sila, may makikita pang pag-asa sa kanila. sa akin? parang malabo na.
kailangan kong tanggapin na hanggang dito na lang kami. ako naman ang may gusto na ganito eh, kaya wala akong karapatan na magselos, magalit, o diktahan siya kung anong gagawin niya. OO, gusto ko siya. pero kailangang gumising sa katotohanan na hanggang dito na lang kami.
*sinampal ang sarili* ayan, gising na ko, tanggap ko na (sana).
speaking of "hanggang dito", may kinompose akong kanta na ganon. hmmmm, mahanap nga.
ngayon kailangan ko nang maglakad papauwi sa amin, para makapagmuni-muni... kahit labing-dalawang hakbang lang ang layo ng bahay namin.
maglalakad ako habang iniisip kung ayos na siya, hay....
No comments:
Post a Comment