Di ko sukat akalain na makaka-survive ako, akala ko matatapos ang taon na sawi ako (naks, rhyme yun ah...)...
Kung ikukumpara ko ang taong 2008 sa ibang nagdaang taon, masasabi ko na ito ang pinaka-makabuluhang taon. Bakit kamo? Isa-isahin natin:
-ADFEST 2008. Hindi ko talaga to malilimutan, dahil dito ko naranasan ang umiyak, as in LITERAL na iyak, dahil wala na kong mailabas na pera (letseng AE kasi namin...) Isipin mo, mula sa bahay namin sa Baliuag hanggang sa bahay nila Ara sa Malolos umiiyak ako. Kung iisipin ko ngayon, mukha akong nakakaawang nakakatawa... in short, mukha akong tanga.
Pero worth it naman dahil sa dami ng napanalunan namin! Though halos puro 2nd runner-ups lang, privileged pa rin kami dahil out of 23 competitors, isa kami sa mga naghakot, hehehe. kahit na may malansang pangyayari sa pagkapanalo sa overall champion eh masaya pa rin kami. Burmongous!
-GRADUATION 2008. Oo, hindi pa ko graduate. Pero nakakatuwang isipin at panoorin na yung mga kasabayan mong mag-aaral eh nakikita mong nagmamartsa sa entablado nang nakangisi habang kinukuha yung diploma, habang ikaw naman ay nakaupo't iniisip na dapat nandoon ka rin, hay.
Makaka-graduate din ako. Una-unahan lang yan. Konting tiis na lang.
-POISON SESSIONS. Eto talaga ang nami-miss ko! The booze, the debates, the "Yes or No", the laugh trips, the Spolarium, the Off-the-Record... nakaka-miss lahat!!! Lahat yata ng kagaguhan at kaululan nangyari habang may tama kami ng POISON. naalala ko tuloy, hindi kumpleto ang linggo namin nang di kami pumupunta sa Beni's place, hehehe. tapos pag may off-the-record sessions may mga special guests pa, hahaha! Katuwa. pati ang Summa Cum Laude namin nadale na ng poison... hindi pwedeng walang uuwi nang hindi gumagapang! hahaha! tapos ang dami pang issues na nahalungkat, maraming loveteam ang nabuo, at maraming naipong limang piso na nakolekta dahil sa "Yes or No" game. Sa mga hindi nakakaalam ng larong ito, ito ang laro kung saan bawal kang sumagot ng yes or no, oo o hindi, mapa-iling at tango ay bawal din. Sa bawat sagot ng salita sa kung ano man ang mga nabanggit sa itaas, magbibigay ka ng limang piso pandagdag sa pambili ng isa pang round ng poison, hwehehe.
Kaso ngayon sobra bihira nang mangyari ito. dati kahit my prelims, midterms, finals, shooting, at kahit OJT pa, basta 'pag may nagsabi o magtext man lang ng "POISON!" go kaming lahat... pero ngayon dahil karamihan sa amin ay graduate na, may trabaho na, yung iba ay nasa ibang bansa, tapos yung iba diyan ay ipinagpalit ang pagkakaibigan sa jowa (hehe), hindi na namin 'to gaanong nagagawa. hindi na rin kasi kumpleto, hay.
Sana maulit ulit ito. kahit panira na sa diet ko ang poison keri lang, magkasama-sama lang ulit kaming lahat... POISON!!!
-THE BREAKUP. Masasabi kong ito ang pinakamalaking dagok na nangyari saken sa taong 2008. after almost 3 years that I've been in a relationship, it finally came to an end (sa mga hindi pa nakakaalam ng nangyari, hanapin niyo na lang ang blog ko na "Finally... It's Over"). lahat na yata na dapat kong maramdaman eh naramdaman ko dahil dun. sa ngayon wala na kong nararamdaman na bitterness, siguro konting galit na lang. yung tipong 'pag nakita mo siya eh gusto mong paslangin... pero dahil maayos akong pinalaki ng aking mga magulang, hindi ko gagawin yun, hehehe. Bahala na si Lord sa kanila. 'Pag jino-joke ako tungkol dun tinatawanan ko na lang. thankful na lang ako't nangyari yun, dahil marami akong natutunan at nadiskubre sa sarili ko. dun ko rin nakilala kung sino ang mga tunay kong kaibigan=)
At dahil sa pangyayaring yon, maraming nagbukas ng pinto't bintana para sa akin. nandyan ang bigla kong paghilig sa photography. di ko sukat-akalain na marami ang naakaka-appreciate ang mga subjects and concepts ko. may mga nagsasabi na may 'hands' daw ako sa photography. konting aral pa raw at pwede na raw akong maging isang pro... kupow. basta ang alam ko enjoy ako sa ginagawa ko. masaya ako sa bagong mundong ito:]
Nandyan din ang T-boys na walang sawang nag-iimbita sakin sa mga gigs. dahil sa kanila nakilala ko sa Sir Joey Dizon ng PULP. nakakatuwang isipin na itinuturing nila akong parte ng pamilya nila. nandiyan din ang mga activities na talaga namang ako ang hinahanap 'pag kailangan (yabang) tulad nung nakaraang Kenyo Concert at Alumni Homecoming. Nandyan rin ang mga dati at bagong kaibigan na dapat ay nakilala ko pa dati. dun ko na-realize na ang daming perks and advantages 'pag single ka.
Syempre hindi mawawala ang mga nahuhumaling sa ka-diosahan ko (kupow) May mga nagpaparamdam naman, pero hanggang paramdam lang. parang moo-moo, epal.
Ok lang, wala pa naman sa isip ko ang mag-seryoso. "ME" time muna... I love ME, I miss ME, I adore ME, pretty and voluptuous ME! hehehe! ganoon na muna siguro, mahalin ang sarili... ang i'm loving it!
-THE FRUSTRATION. Konti lang ang nakakaalam na muntik na kong magkaroon ng affair... kung affair man talaga yun na maitatawag... basta, nagkagusto ako sa kanya.
Ewan ko ba, nakahanap siguro ako ng katapat. at dahil dun, talo ako, hay. pero ok lang, at least magkaibigan pa rin kami, at isa siyang mabuting kaibigan,
Ngayong kasal na siya, masaya na ko para sa kanya. At kahit papano tapos na rin ang frustration ko. Congrats ^_^
-MASSCOM SEMINAR. Akalain mo't nagka-ganito pa?! buti naabutan ko 'to, salamat kay Bb. Amparo Leynes, mabuhay ka!
Ang dami kong natutunan grabe, lalo na sa cinematography. walang tulak-kabigin, isa ito sa mga highlights ng pagiging masscom student ko. sana maulit pa ito. eto ang kailangan ng mga tulad ko.
-ALUMNI HOMECOMING. Dito nasubok ang katatagan at professionalism ko bilang masscom student. dito ko naramdaman ang sinasabi nilang artist's pride. dito ko rin natuklasan kung sino ang mga emo vamps sa institusiyon namin. ang dami nila, naglipana. kaya beware, hehehe.
After nila akong ngaragin at di patulugin ng 3 araw, sabi ko sa sarili ko, "hindi muna ko tatanggap ng trabaho na galing sa kanila. wala man lang thank you, mga hayop."
Buti na lang at nakabalik agad ako sa lupa, salamat sa kakulitan ko't nakahatak ako ng kasama na manood ng gig sa Saguijo ng school night. sabi nga ng Sandwich, "I was really there/ with a girlfriend, yeah!" Saya!
So anong nag-aabang sa akin sa 2009?
Unang-una, laking gulat ko nang in-inform ako ako ni Caroleen na ipinasa niya ang article ko about Ube sa isang indie mag at natanggap siya! Yehey! mapa-publish siya this month, can't wait =)
Pangalawa, the 3rd AcaPan Awards for Literature and the Arts na ako ang ginawang chairman. bongga.
Ito muna ang tututukan ko. kaya ngayon na nasa akin na ang budget, bubugbugin ko ang committee ko sa gawain, 'chos. ayoko nang mangyari ulit yung nangyar last year na 3 lang kaming gumagalaw. kinakabahan ako, sana successful siya.
At pangatlo, ang pinakahihintay ko... ang graduation.
Sana wala nang aberya (alam mo naman ang CEU) Sana matuloy na. I cross my fingers...
Year 2009... Bring it on beybeh
Kung ikukumpara ko ang taong 2008 sa ibang nagdaang taon, masasabi ko na ito ang pinaka-makabuluhang taon. Bakit kamo? Isa-isahin natin:
-ADFEST 2008. Hindi ko talaga to malilimutan, dahil dito ko naranasan ang umiyak, as in LITERAL na iyak, dahil wala na kong mailabas na pera (letseng AE kasi namin...) Isipin mo, mula sa bahay namin sa Baliuag hanggang sa bahay nila Ara sa Malolos umiiyak ako. Kung iisipin ko ngayon, mukha akong nakakaawang nakakatawa... in short, mukha akong tanga.
Pero worth it naman dahil sa dami ng napanalunan namin! Though halos puro 2nd runner-ups lang, privileged pa rin kami dahil out of 23 competitors, isa kami sa mga naghakot, hehehe. kahit na may malansang pangyayari sa pagkapanalo sa overall champion eh masaya pa rin kami. Burmongous!
-GRADUATION 2008. Oo, hindi pa ko graduate. Pero nakakatuwang isipin at panoorin na yung mga kasabayan mong mag-aaral eh nakikita mong nagmamartsa sa entablado nang nakangisi habang kinukuha yung diploma, habang ikaw naman ay nakaupo't iniisip na dapat nandoon ka rin, hay.
Makaka-graduate din ako. Una-unahan lang yan. Konting tiis na lang.
-POISON SESSIONS. Eto talaga ang nami-miss ko! The booze, the debates, the "Yes or No", the laugh trips, the Spolarium, the Off-the-Record... nakaka-miss lahat!!! Lahat yata ng kagaguhan at kaululan nangyari habang may tama kami ng POISON. naalala ko tuloy, hindi kumpleto ang linggo namin nang di kami pumupunta sa Beni's place, hehehe. tapos pag may off-the-record sessions may mga special guests pa, hahaha! Katuwa. pati ang Summa Cum Laude namin nadale na ng poison... hindi pwedeng walang uuwi nang hindi gumagapang! hahaha! tapos ang dami pang issues na nahalungkat, maraming loveteam ang nabuo, at maraming naipong limang piso na nakolekta dahil sa "Yes or No" game. Sa mga hindi nakakaalam ng larong ito, ito ang laro kung saan bawal kang sumagot ng yes or no, oo o hindi, mapa-iling at tango ay bawal din. Sa bawat sagot ng salita sa kung ano man ang mga nabanggit sa itaas, magbibigay ka ng limang piso pandagdag sa pambili ng isa pang round ng poison, hwehehe.
Kaso ngayon sobra bihira nang mangyari ito. dati kahit my prelims, midterms, finals, shooting, at kahit OJT pa, basta 'pag may nagsabi o magtext man lang ng "POISON!" go kaming lahat... pero ngayon dahil karamihan sa amin ay graduate na, may trabaho na, yung iba ay nasa ibang bansa, tapos yung iba diyan ay ipinagpalit ang pagkakaibigan sa jowa (hehe), hindi na namin 'to gaanong nagagawa. hindi na rin kasi kumpleto, hay.
Sana maulit ulit ito. kahit panira na sa diet ko ang poison keri lang, magkasama-sama lang ulit kaming lahat... POISON!!!
-THE BREAKUP. Masasabi kong ito ang pinakamalaking dagok na nangyari saken sa taong 2008. after almost 3 years that I've been in a relationship, it finally came to an end (sa mga hindi pa nakakaalam ng nangyari, hanapin niyo na lang ang blog ko na "Finally... It's Over"). lahat na yata na dapat kong maramdaman eh naramdaman ko dahil dun. sa ngayon wala na kong nararamdaman na bitterness, siguro konting galit na lang. yung tipong 'pag nakita mo siya eh gusto mong paslangin... pero dahil maayos akong pinalaki ng aking mga magulang, hindi ko gagawin yun, hehehe. Bahala na si Lord sa kanila. 'Pag jino-joke ako tungkol dun tinatawanan ko na lang. thankful na lang ako't nangyari yun, dahil marami akong natutunan at nadiskubre sa sarili ko. dun ko rin nakilala kung sino ang mga tunay kong kaibigan=)
At dahil sa pangyayaring yon, maraming nagbukas ng pinto't bintana para sa akin. nandyan ang bigla kong paghilig sa photography. di ko sukat-akalain na marami ang naakaka-appreciate ang mga subjects and concepts ko. may mga nagsasabi na may 'hands' daw ako sa photography. konting aral pa raw at pwede na raw akong maging isang pro... kupow. basta ang alam ko enjoy ako sa ginagawa ko. masaya ako sa bagong mundong ito:]
Nandyan din ang T-boys na walang sawang nag-iimbita sakin sa mga gigs. dahil sa kanila nakilala ko sa Sir Joey Dizon ng PULP. nakakatuwang isipin na itinuturing nila akong parte ng pamilya nila. nandiyan din ang mga activities na talaga namang ako ang hinahanap 'pag kailangan (yabang) tulad nung nakaraang Kenyo Concert at Alumni Homecoming. Nandyan rin ang mga dati at bagong kaibigan na dapat ay nakilala ko pa dati. dun ko na-realize na ang daming perks and advantages 'pag single ka.
Syempre hindi mawawala ang mga nahuhumaling sa ka-diosahan ko (kupow) May mga nagpaparamdam naman, pero hanggang paramdam lang. parang moo-moo, epal.
Ok lang, wala pa naman sa isip ko ang mag-seryoso. "ME" time muna... I love ME, I miss ME, I adore ME, pretty and voluptuous ME! hehehe! ganoon na muna siguro, mahalin ang sarili... ang i'm loving it!
-THE FRUSTRATION. Konti lang ang nakakaalam na muntik na kong magkaroon ng affair... kung affair man talaga yun na maitatawag... basta, nagkagusto ako sa kanya.
Ewan ko ba, nakahanap siguro ako ng katapat. at dahil dun, talo ako, hay. pero ok lang, at least magkaibigan pa rin kami, at isa siyang mabuting kaibigan,
Ngayong kasal na siya, masaya na ko para sa kanya. At kahit papano tapos na rin ang frustration ko. Congrats ^_^
-MASSCOM SEMINAR. Akalain mo't nagka-ganito pa?! buti naabutan ko 'to, salamat kay Bb. Amparo Leynes, mabuhay ka!
Ang dami kong natutunan grabe, lalo na sa cinematography. walang tulak-kabigin, isa ito sa mga highlights ng pagiging masscom student ko. sana maulit pa ito. eto ang kailangan ng mga tulad ko.
-ALUMNI HOMECOMING. Dito nasubok ang katatagan at professionalism ko bilang masscom student. dito ko naramdaman ang sinasabi nilang artist's pride. dito ko rin natuklasan kung sino ang mga emo vamps sa institusiyon namin. ang dami nila, naglipana. kaya beware, hehehe.
After nila akong ngaragin at di patulugin ng 3 araw, sabi ko sa sarili ko, "hindi muna ko tatanggap ng trabaho na galing sa kanila. wala man lang thank you, mga hayop."
Buti na lang at nakabalik agad ako sa lupa, salamat sa kakulitan ko't nakahatak ako ng kasama na manood ng gig sa Saguijo ng school night. sabi nga ng Sandwich, "I was really there/ with a girlfriend, yeah!" Saya!
So anong nag-aabang sa akin sa 2009?
Unang-una, laking gulat ko nang in-inform ako ako ni Caroleen na ipinasa niya ang article ko about Ube sa isang indie mag at natanggap siya! Yehey! mapa-publish siya this month, can't wait =)
Pangalawa, the 3rd AcaPan Awards for Literature and the Arts na ako ang ginawang chairman. bongga.
Ito muna ang tututukan ko. kaya ngayon na nasa akin na ang budget, bubugbugin ko ang committee ko sa gawain, 'chos. ayoko nang mangyari ulit yung nangyar last year na 3 lang kaming gumagalaw. kinakabahan ako, sana successful siya.
At pangatlo, ang pinakahihintay ko... ang graduation.
Sana wala nang aberya (alam mo naman ang CEU) Sana matuloy na. I cross my fingers...
Year 2009... Bring it on beybeh
"hingal" ano b yan ang haba nakakapagod basahin! :D
ReplyDeleteapir rima! _O/
wehehehehe! natapos mo ba? dami noh =) apir tayo dyan!
ReplyDeleteuu tinapos ko hehe :D
ReplyDelete2009 has a lot in store for us. =) definitely, it's a better year.
ReplyDeleteyep yep... bring it on :D
ReplyDelete-POISON SESSIONS.
ReplyDeletehahah those were the days
the love teams hahahaha
hahaha... yep yep yep!
ReplyDelete